1) Issa s’isterret dae una lacana a s’atera cun fortza, guvernat cun sa mezus bontade donzi cosa. Sa sabientzia isposa giusta de Salomone
2) Custa apo amadu e chircadu dae sa prima pitzinnia mia, apo tentadu de mi cojuare cun issa, mi so inamoradu de sa bellesa sua.
3) Issa mustrat sa nobilesa sua, cun sa vida a cumone cun Deus, pruite su Segnore de s’universu l’at amada.
4) Issa est istada attelàda a s’iscentzia de Deus e seberat sas oberas suas.
5) Si sa ricchesa est unu bene de disizare in sa vida, cale ricchesa est pius manna de sa sabientzia, chi est sa chi produit totu?
6) Si est s’intelligentzia chi oberat, cale omine la podet superare?
7) Si unu amat sa giustiscia, sas virtudes an a èssere su frutu de sas trempas suas. Issa issinzat sa temperantzia e sa prudentzia, sa giustiscia e sa fortilesa, de sas cales, in sa vida, nudda est pius utile a sos omines .
8) Fintzas si unu disizat de faghere isperientzias meda, issa connoschet gia sas cosas passadas e bidet sas benidòras, connoschet sa finesa de sos arrejonamentos e ischit comente isvoligare sos misterios, istròligat sinnos e portentos, e fintzas sos fattos de sos tempos e sas epocas. Sa sabientzia, no podet bennere mancu a sos suvranos
9) Apo duncas detzisu de mi la leare a cumpagna de sa vida mia, ischende chi m’at a èssere cossizera de su bene e acunortu in sos affannos e in sas tribulias.
10) Pro issa ap’àere gloria in mesu sas zentes e, mancari pitzinnu, onore cun sos antzianos.
11) M’an agatare acutu in su giudisciu, ap’a èssere ammiradu de fronte a sos potentes.
12) Si mi gaglio, an a istare isetende, si faeddo, m’an a dare atentzione, si illongo s’arrejonamentu, s’an a ponnere sa manu in bucca.
13) Pro issa ap’àere s’immortalidade e ap’a lassare un’ammentu eternu a sos benidores.
14) Ap’a guvernare sos populos, e sas natziones an a èssere assuggettadas a mie,
15) Intendende su nomene meu sos suvranos malèsigos m’an a timire, ap’a cumparrere bonu cun sa zente e atzudu in gherra.
16) Daghi recuo a domo, m’ap’a pasare afacca a issa, ca sa cumpagnia sua no dat amargura, ne dat dolu su vivere cun issa, ma cuntentesa e gosu. Salomone dimandat sa sabientzia
17) Meledende tra mie, subra de custas cosas, e pensende in coro meu chi in s’unione cun sa sabientzia b’est s’immortalidade,
18) in s’amigantzia sua b’at gosu mannu, in su tribagliu de sas manos suas una ricchesa chi no finit mai, in su istare sempre cun issa est sa prudentzia e in su leare parte a sos arrejunos suos b’est sa fama, istaia chirchende comente faghere pro mi la leare a istare cun megus.
19) Fia unu piseddu de indule nobile, apende apidu in sorte un’anima ‘ona,
20) o pius-a-prestu, sende ‘onu, fia intradu in-d’una carena chena mancia.
21) Ischende chi no l’aia apida de atera manera, si Deus no mi l’aiat apida cuntzessa, – e fit propriu de s’abistesa su ischire dae chie benit tale donu- mi so invocadu a su Segnore e l’apo pregadu, nendeli cun totu su coro:
Leggi tutto
della Giornata Internazionale dei Musei
