Categoria : versos in limba

A boghe contra Larentu Brotzu de Anghelu de sa Niera

 

Deo so una barca cun su portu

e mi lasso movere puru da-i-su entu

ca sol’in Deus reponzo ogni lamentu
Chi mi da coro da cand’est risortu.
Su sole e s’abba poi già si che fue (t)
si a sos ateros puru paffo bintu
ca Deus che una mama m’ad’ istrintu
E pane ogni die già mi rue(t).
Deo so fuste e puru so bandela
E ogni terra m’est istad’ amiga.
Deo de custu mundu so candela
Deo so fiore biancu in sa pastera
chi s’aberit a sole ogni manzanu
ca in s’orfanìa su calore umanu
sinas istadu so in terra, furistera.
Non b’est suore ne pesante rughe
Non piango ca Deus guvernat sorte
E che ogni mama già m’istringhet forte.
E solu non mi lassat un istante.

Cum bonugoro m’acurzo a sas fainas
e no penso nemmancu a sos turmentos
sa pagh’in coro mi dana sos ammentos
De ue appo lassadu sas raighinas
A sa mente mi torrana sas Coas
pedrosa e lanza ma tantu zenerosa
cando babbu messaiat senza fele
Cuntentu de su trigu, chi fit meda.
Una die hat perdidu s’amore
e si ch’est mortu puru de crebacore
ma zertu so, l’at perdonadu Deus
E como gosat in chel’amorosu.
Carignos m’at lassadu in cuss’edade
chi forz’an dadu in vida ogni die
e non connosco tristuras de nie
Né mares de tristura e solidade.
Isconsoladu mai deo so fuidu
né arrennegadu né garrigu ‘e velenu
Totue m’han giamadu Angelinu
e m’an dadu su pane in logu anzenu.

Sardu, m’an nadu, e no malacudidu.
Deo non creo d’esser puru mazadu
dae sos fustes de sas disauras
in Deus apo postu s’amarguras
Ca est cussu su pane ‘e s’orfanadu.

Tue, Larentu, dai cando fis minore
Leaisi su mundu sempr’a gherra
Né pessaisi a Deus Criadore
Chi su mundu at fatu cun sa terra.
A sas àes pur’ at pessadu Deus
A sos fiores de campu e de pastera
A de sos animale sos recreus
A s’aéra a s’iscura de sa sera
A sos omines at dadu sentimentos
Pro viver cun amore e cun isperas
A tie s’iscuru at dadu sos lamentos
Pro fagher allumare sas carrelas.
Chirca ‘e drommir’in paghe nessi como
Chi Deus a chelu t’at giamadu pro gosare
Come de abberu s’est torradu a domo
E finidu as puru de gherrare.

 

 

 

 

 

Commenti sono sospesi.

RSS Sottoscrivi.