Mutos de Pedru Brundu e sonadas de Tigellio Mannu a contivizu de Domitilla Mannu

Custa est un’àtera parte de sa regolta de mutos de su biadu de tiu Pedru Brundu de Santu Giuseppe de Tzaramonte. Sende minore, los apo intesos cantare dae isse etotu, acumpanzadu cun su sonu de sa chiterra de babbu meu Tigellio Mannu. In cussos tempos, est a nàrrere in sos annos 60, su càntigu a chiterra fit pretziadu meda; si cantaiat in totu sas ocasiones de festa, cojuos batijimos, crijimos e a finitia de sos trabaglios de su massariu e de su pastoriu, chene ismentigare sas  serenadas e su cantare de sas feminas, massimu a totu cando faghiant trabaglios longos e in cumpagnia.

M’ammento chi, a s’ispissa, babbu recuiat a domo cun calchi amigu chi ischiat cantare, tando si calecunu de su bighinadu si nd’abizaiat, tzocaiat sa janna de domo e pediat su piaghere de la tènnere abberta pro intèndere mezus sa cantada. Fit istadu abberu una làstima a pèrdere custos mutos, ca medas non intames de esser ammentados non s’agatant mancu iscritos .

In sa punta ‘e Limbara
B’ant postu s’antenna
Pro sa televisione,
Deo ti devo amare
Pro una vida eterna
Cun vera passione.

Si si pesant sos bentos
Abbolotant su mare
Che grande temporada,
Si nde sezis cuntentos
Bos chelzo dimandare
De sa nostra cantada.

Batordighi soldados
Faghent de sentinella
Pro tentare una giostra,
si nos fimus amados
e ande copia bella
fit istada sa nostra.

Sa crabola bianca
Curret in mesu s’ena
In santa Rosolia,
Su coro mi s’iscanca(t)
A ti ‘idere in manu anzena
Cara columba mia.

Sos caddos in s’alzola
Currint a s’isfrenada
Ca b’est su truvadore,
damila una mirada
cando t’intopo sola
che signale de amore.

De abba cristallina
Nde cherio a bufare
Cun meda piaghere,
galana columbina
si mi cheres amare
faghe ‘e me su chi chere(s).

Girende goi e gai
chilchende su tesoro
ch’ando finas a inie,
non podet esser mai
dare a àtere su coro
chi est prommissu a tie.

Un’ispada indeorada
M’ant dadu in cunsigna
E non m’ammento inue,
in tota sa Sardigna
àtera non che nd’ada
galana comente tue.

Unu ‘entu una frina
Nd’at betadu sa rosa
A subra ‘e unu lizu,
de t’àere a isposa
est su meu disizu
amada columbina

Una mastra de iscola
Pàrtit a Lumbardia
Non la timet s’ispesa,
sa vida mi consola(t)
su de mirare ebbia
sa rara tua bellesa.

Commenti sono sospesi.

RSS Sottoscrivi.