“Cabidulu XIX: Visita in Purgadoriu, logu de dolore mannu e de piantu, de nostalgia de Deus a su puntu chi ti brujat su niuddu de s’anima, ma logu puru de ispera de che pigare a Chelu prima o poi gratzie a sas oratziones nostras” de Anghelu de sa Niéra

Cando cun tia Giosia semus bessidos dae s’Inferru malaittu, deo ap’apidu una grisi forte de piantu, pensende comente puru tantos tzaramontesos che fint rutos in cue. E pruite? Pro s’indifferentzia versu Deus, pro esser contr’a a sa Cheja, fundada subra a Gesu Cristos, (puru s’est fatta de omines e de feminas debiles), sa mancantzia de simpatia e de amore a Nostru Segnore e finas a Nostra Segnora Addolorada. Dannados, perdidos pro s’eternidade. Issos s’ant leadu sa fide a giogu. Sas istellas, su sole e sa luna, totu su firmamentu, totu sos fiores e sas arvures tando si sunt fattas de peresse? Cando de peresse non si faghet mancu una farfaruza de pane!

Bastaiat unu pagu de umilidade, reconnoschere Deus e l’amare comente amamus sa muzere e sos fizos. Deo so istadu semper una grande peccadore, ma l’apo reconnotu e mi so milli bortas cunfessadu puru si milli bortas so torradu a peccare pro sa debilesa de sa natura umana. Ma su chi contat est su pentimentu, sa cuscescia de esser peccadore, miserabile, pagu de bonu e a non mi creere pius de su pius poveritu innanti a Deus. Oih cando apo idu s’Inferru cantu mi so assuconadu! Apo cumpresu però chi bi andat chie bi cheret andare, no isco si narrer s’iscuru o peus pro a isse.
Bolende, bolende cun Tata, amus boladu pius in altu, ma poi de una lughe tipu cudda de su Polo Nord, un ispecie de giarore, semus arrividos in d’unu logu mannu, meda pius de s’Inferru e cun pius miliardos de animas, un oceanu totu paris a sa prima abbaidada, ma pustis mi so abistu chi fit postu in tres basciuras. In totue neula che a Perfugas finu a mesudie, a borta sa neula pigat finas a su balcone meu e covacat totu finu a Putugonzu. Neula e sucutos, piantu forte e lenu, comente cando unu tempus sutzediat in sos ispidales chi ognunu lamentaiat su male sou e naraiat oih, oih, ite dolore mannu. Apo dimandadu a Tata:-Tando custu est su Purgadoriu?-
E issa m’at ripostu:
– Custu est su Purgadoriu, collocadu in tres pianos, guasi tres oceanos. in su primu bi sunt sas animas chi da innoghe a pagu benint sos anghelos a che las giughere in Paradisu, in su secundu bi sunt cuddos chi puru si si sunt penetidos e sunt istados perdonados cun sa confessione, ma devent pro giustija iscontare sas penas, cussas de s’oceanu pius basciu, sunt sas animas pius redossas, cuddas chi suffrint de pius sa nostalgia de Deus e li si brujat puru su niuddu pro su dispiaghere de non poder bidere luego a Deus, inie pro barant’annos sunt istados babbu e mama tua, àteros trinta nd’ant fattu in s’oceanu pius altu e dae pagu, cando los as bidos tue, fini in s’ocenanu pius altu aisettende sos anghelos e tue gia los as bidos chi sunt bolados in Chelu accurtzu a Deus, in su logu pius basciu e pro como sunt cuntentos gai, a pustis a pagu a pagu ant a pigare pius in altu. Pro como sunt cuntentos gai.Beni como chi ti fatto abbaidare una panoramica dae cussu monte altu cantu su Monte Biancu.-
E deo totu cuntentu cun tia mia chi mi giughiat a manu tenta a su Monte dae inue, frades e sorres mias, apo bidu miliardos de animas in piantu pro su dolore e sa nostalgia de non bidere a Deus. Li si brujaiat su coro, sas iscuras, e tra me e me apo nadu- malaciocas no est dolore de buglia su Purgadoriu!- Tia m’at abbaidadu in cara e m’at nadu:-Angeline’ mi pare chi custu pro annos e annos at esser su logu tou, gai cumprendes ite cherer narrere a essere istadu sempre attrividu e nara grascias a Deu chi no che finis in s’Inferru pruite as sempre pregadu Nostra Segnora Addolorada e poi Santu Matteu, Santa Giusta, Santa Giustina e Santa Enedina e Santu e totu sos santos protettores e sas santas de Tzaramonte. Nebodeddu me’, ses bistadu marrascu e as fattu suffrire e iscandaluzzidu zente meda propiu tue chi ses bistadu in semenariu otto annos. Cussos peccados si pagant e tue los as a pagare innoghe a comintzare dae s’oceanu pius basciu!- Tando mi so postu a pianghere e sas lagrimas che colaiant finas a sas animas. Apo nadu a Tia Giosia:-Ello tando sas sufferentzias de Gesu cun cuddas de s’orfanidade non mi bastant e no mi bastant chi tota vida so istadu chena babbu e chena mama?- E issa:- Bellu be’, zente chi t’at cherfidu bene nd’as apidu e Nostru Segnore gia t’at postu in altu, ma tue semper attrividu- como t’abizas ite cherer narrere a essere attrividu- nd’ as fattu a caddu e a pé, ses istadu unu malucoramtefeci, e tando a tempus tou as a bennere innoghe e as a pagare sas penas pro sos peccados ch’as fattu!- E tando attacco a pianghere forte, ma Tata, m’as nadu:- It’as de pianghere, a pustis de su Purgadoriu gia pigas in Paradisu! Pensa a cuddos amigos tuos chi andant a s’Inferru?-
L’apo ripostu:
– Ma deo non cherzo chi sos amigos mios andent a s’Inferru!-
E issa:- Ell’e tando prega pro a issos e dimanda grascias a Deus, chi gia t’iscultat!-
Mi so calmadu e intantu fio abbaidende dae su Monte totu cussos miliardos de animas purgantes, totu in mesu a sas fiamas che Ulisse, chi pianghiant e suffriant, ma cheriant andare a Deus e siguramente fint intradas in miserigordia de Deus no che i cuddas chi fint dannadas pro semper.
Apo dimandadu a Tata si de Tzaramonte bo fint animas meda e issa:
-Abbaida a manca, a las bides cussas fiamas? Cussas sunt totu sas santicas de Tzaramonte, feminas bonas, ma cun sa ciarra pro pagu intamen de essere innoghe che fint festas in s’Inferru. Ma ant servidu sa cheja, ant fatu su catechismu e sos servitzios de cheja e quindi Nostru Segnore las at premiadas, ma pro sos peccadeddos puru issas devent faghere unu pagu de Purgadoriu.-
E tando mi so gagliadu mudu e so istadu abbaidende tantu tempus, ma pustis su piantu a sucutu de sas animas pianghiolas mi fit fatende male a su coro e apo nadu a Tata:
-Giughemiche como chi so istraccu de custu piantu e lamentu, allu chi m’ammentat s’ispidale!- E issa:
-Angeline’ est un ispidale inue sas animas si curant a su puntu chi sunt prontas a che pigare a Chelu!-
M’at dadu sa manu e amus incominzadu a pigare dae inue beniat pianu pianu semper pius lughe,chi nos attiraiat forte: che fimus pighende in Paradisu.

Commenti sono sospesi.

RSS Sottoscrivi.