Capìtulu II: 
Addenotte manna in Campusantu de Anghelu de sa Niéra

Questi 20 capitoli sul Cimitero di Chiaramonti, composti da me, sono stati revisionati dal prof. Mauro Maxia di Perfugas e dal prof. Antonio Meloni di Oschiri. Entrambi li ringrazio per la pazienza dimostratami. Molti capitoli sono ispirati dalla lettura di mistiche che per concessione divina dichiarano d’aver visitato i tre luoghi di destinazione delle anime e da qualche lettura del compianto padre Amorth, soprattutto la parte che riguarda le anime vaganti (Anghelu de sa Niéra)

Non bi l’apo fatta e istanotte, cun tottu chi sa temporada de su bentu de sole faghiat guasi mujare sos tzipressos, so torradu a Campusantu a pissighire s’andàina cumintzada. Passo innanti a sa tumba de sos tres piseddos e fio sighende a caminare, cando una boghe mi cumandat:
- Frìmmadi, massone biancu, saluda nessi su vicesìndigu de su tempus passadu.
Mi frimmo e mi’ a tiu Nicolinu! -Ite cherides?- li dimando.
-Ti cherzo faeddare.- mi rispondet.
-B’at pagu de ite faeddare, comunista comente fizis ch’azis a èssere a s’inferru!-
-Deo a s’inferru? A lu cheres intendere chi mi so presentadu a santu Pedru cun tantu de tèssera! Cando bi la fio mustrende s’est presentadu Santu Matteu Nostru e bi nde l’at bogada dae manu nendeli:
-Oh Pe’, non mi fettas arrennegare, t’apo nadu chentu boltas chi sos sìndigos e sos vicesìndigos de Bidda los devo zuigare deo e non tue, cumpresu?-
Santu Pedru, tottu reverente, l’at rispostu: -Faghe tue tando e est andadu a si serrare in sa portineria anniccadu a piangher sas tres traittorias chi at fattu a Gesu Cristos. Santu Matteu nostru a pustis m’at nadu:
– Calchi peccadeddu già l’as fattu tue puru, ma non pro custa tèssera chi ti la podes fintzas leare, tando andas in Purgadoriu a ti nettare bene bene cun su fogu purificadore!- E tando fizu me’ como so in Purgadoriu e cantu pius bènneru meu Checo e fiza mia Caderina e nebodeddos mios pregant pro a mie meda prima ch’apo a pigare in Chelu. Mi paret però chi b’at mandronia pro sas oratziones de sos mortos. Narabilu tue chi preghent de pius! Ite li costat innanti de chenare a nàrrere:
– Sa paghe eterna oferi a Nicolinu, Segnore Nostru!-
-Lassademi andare como già bi l’apo a narrer!-
Mi ripondet:
– It’est custu “bi l’apo a narrer”, bi lu deves narrer chena mancare, ca inoghe su fogu brujada e malannu!-
-Tiu Nicoli’ già bi lu naro, ma muzere bostra in ue est?-
Mi rispondet: – Cuss’ànima santa de muzere mia già ch’est in chelu pro m’aer battagliadu tottu vida e como est preghende issa puru pro a mie!-
-Tiu Nicoli’ apo a pregare pro a bois deo puru e bos promitto chi ogni bolta chi bido a Checo, a Filipu e a sos àtteros nebodeddos li naro chi devent pregare pro a bois!
-
-Gai andat bene!-
-Tiu Nicoli’ ello comente mai dae mortu unu compagnu s’at leadu sa losa de una nòbile Grixone?-
– Bae e dimandalu a fiza mia! Issa est istudiada e t’at a narrer s’istòria! A lu cheres intèndere chi deo so parente de sos Grixones e custa losa l’apo eredada legitimamente dae sos mannos mios? No est peccadu a èssere istadu parente de sos Grixones chi ant semper onoradu su nùmene de Tzaramonte in tottu s’Itàlia!-
-Fizu me’ sas bùglias sunt bùglias ma ammentadi chi deo fio comunista e comunista imbaro, antzis a su chi apo intesu dae muzere mia, in chelu sunt tottu cantos cant’e pare!-
-E nono, tiu Nicoli’, su democristianu est pius in altu!-
-Tebacchereddu, lassa perdere sas bùglias, in Chelu semus cant’e pare!-
-Tiu Matzo’, pagu bi creo!-
Intrendesiche in sa losa, m’abboghinat:
-Narali a fiza mia chi preghent tottu pro a mie ca inoghe mi so istrachende!-
A unu tzertu puntu bido una protzessione benzende da sa parte de sos Grixones cantende:
– Miserigòrdia de su Segnore in eternu amus a cantare.- Chirco de torrare in dae segus, ma un’àttera protzessione est accudende dae sa losa de madrina mia. Mi girat sa conca e ruo in terra, acò torra a mama mia chi mi gighet foras dae su Campusantu e mi narat:
–Fizu me’, a l’ischis chi ses atrividu? Tue non cambias mai!-
Mi ponzo a pianghere: – Mama! Mama!- ma issa est isparida.
E gai istanotte puru so torradu a domo e chena si nd’abbizare muzere mia, intro in s’aposentu meu e mi ponzo a lettu preghende:
-Deo mi colco in sa sepultura! De mi nde pesare non so seguru / non so seguru de mi nde pesare / tres gràscias chelzo dimandare: una bona morte, unu bonu destinu e in Paradisu luego cun tiu Nicolinu!-

Commenti sono sospesi.

RSS Sottoscrivi.