“Sas Animas” de Ànghelu de sa Niera

Capìtulu I Dae una tumba a s’àttera a giaru de luna

S’àttera notte m’est pigadu su addinu de andare a visitare su Campusantu. So essidu dae domo chi est in punta de Sa Niera e arrividu a Su Giumperi che so passadu  a sa rughe de su Campusantu. Mi so sinnadu e andadu caminu caminu, su cancellu fit abertu e so intradu in su Campusantu pius antigu. Àtteru sinnu de rughe e apo furriadu a destra. Che fio cabulende dae sa tumba de sos tres pitzinneddos e intendo tres òmines pianghende.
-Mama mia!- Apo nadu e mi so frimmadu.
Su piantu finit e incomintzat a faeddare Nigolinu, s’ùltimu de sos chi sunt istados interrados in sa tumba monumentale: -Ite che faghes, Angelinu, a cust’ora de notte in custu logu de mortos? Andas chirchende forsis su mistèriu de sas ànimas nostras? Ite cheres chi amus a fàghere in custa vida? Faghimus solu che piànghere sos peccados nostros pro chentinarias de annos. Semus istados riccos, ma a pustis, pro fortuna de s’ànima nostra, amus pèrdidu tottu e gai nos semus presentados a Santu Pedru chi nos at nadu: – E mancumale chi como sezis imbarados chena nudda ca su chi azis ammuntonadu
già si l’at mandigadu sa Banca, cussa Banca chi bos daiat su dinari cun piaghere, ma chi non bidiat s’ora de bos leare tottu. Su dinari si ch’est boladu che su bentu e bois sezis imbarados chena caltzones. Cosa bona est sa misèria pro su Chelu. Cosa bona est chi azis prestadu dinari chena interessu! Cosa bona est chi pius de una bolta azis aggiuadu unu poberittu! Intamen azis peccadu puru cun fèminas galanas e feas chi non fint sas bostras, ma su peccadu est miminadu proite las azis aggiuadas a mandigare, ma semper peccadu est istadu! E como amus a restare in Purgadoriu chissà pro cantos sèculos. Abbàida si podes pregare pro a nois chi tottu sa bidda at imbidiadu, mira como, comente poberittos, ti dimandamus missas e oratziones!

E deo no ischio dae cale parte che essire, cando intendo a Nigoleddu s’iscuru mortu zòvanu.

-Professo’ a bos ammentades de a mie cando benia a sas ripetitziones de italianu? Cantu fit bella sa pitzinnia tando, ma como, pagu mi mancat a che pigare a su chelu lughente e istare cun mama mia e cun sos parentes mios chi che sunt artzados a chelu in ue apo a pregare pro babbu meu!
Saludàdemi sos amigos e naràdeli, màssimu a sos chi non creent, chi inoghe ch’est àttera vida e àtteru afficcu. Si podides calchi rèquiem pro a mie puru!-

E deo chi aio su coro tocchi-tocchi, frades mios, so ruttu in terra e so dismajadu. Posca calchi ora, apo bidu una fèmina chi mi nde at pesadu dae terra e m’at nadu:
-Fizu meu bellu, ello pro ite ses bènnidu a faeddare cun sos mortos? Tue ses troppu attrividu, andadiche a domo, non lu bides chi inoghe semus tottus pedidores de pregadorias? In bidda pro sos mortos già pregant, ma non bastat. Bi sunt sos òmines chi pregant pagu pro non narrer nudda puru. Tue già pregas, Cinneddu su matessi e pregat meda su Sergente chi si ch’est andadu padre. Medas fèminas non pregant, lassa istare a Michelina, s’iscura, chi già pregat, ma Gigi, Gigi, ah Gigi, pregat pagu. E comare Rosa, calchi pregadoria in pius già la podet fàghere nessi pro sos mortos, ma Antoninu, Antoninu, ah, pro pagu a Nadale diat èssere istadu cun nois! Chi preghet, narabilu! Ello beniminde sinnu de rughe.

E Zuseppe, già non si che la catzat cun duas Ave Maria! Nàrali chi preghet de pius, bi l’amus dimandadu in su sonnu puru, ma isse faghet finta de non cumprèndere. Lasset perdere sas meighinas e preghet, preghet meda.

-Mama, mama bella e tue comente ti la passas?-

-Mi la dia passare mezus, ma apo dimandadu a Nostru Segnore de restare ancora in Purgadoriu finas a cando amus a pigare in chelu umpare cun babbu tou. Non ti potto abbratzare, fizu meu, ma sighi a pregare pro a nois, pro tottus. So cuntenta meda chi passados sos settantachimbe annos as incomintzadu a pregare pro a nois e pro a mie chi t’apo allattadu e pesadu. Bidu l’as, como istudiende, chi babbu tou at passadu pius tempus in gherra chi in domo? Fizu meu bellu già nos as fattu onore, a parte calchi peccadeddu, ma como prega, prega meda pro a nois e pro sas àtteras ànimas e non preghes cando ses istraccu proite ti che drommis. Giorzia già est in chelu dae meda, mama su matessi e pregant pro tottus mortos e bios, ma Micheli Paddina, babbu meu e Antoni Barrocciu, tiu meu, sunt ancora brujende in su fogu santu. Prega pro a issos puru.
-Mama, mama!-
Ma mama est isparida, deo tenzo frittu e so istraccu meda e pro istanotte torro a domo rosariende rosariende:
-Da’, Segnore Nostru, a sas ànimas sa paghe eterna.-

E no apo leadu sonnu finas a cando non nde apo nadu chentuchimbanta, chimbanta pro babbu e mamma, sas monzas, sos preìderos de sa Missione, pro sos missioneris de su PIME, pro sos preìderos chi m’ant aggiuadu, pros sos làicos chi, essende orfaneddu, m’ant dadu una bettada de manu. Chimbanta pro sos mortos de Santu Giuanne e de sa bidda dae cando so torradu (2012), chimbanta pro sas ànimas segundu s’intentzione de Nostra Segnora Addolorada, cussa bella chi at bestidu Iolanda.
Frades mios pregade sinono che l’amus a colpare a s’inferru

Commenti sono sospesi.

RSS Sottoscrivi.