Categoria : lingua/limba, narrativa

Sa riposta de tiu Dominigu Salipa dae sa poetessa Maria Sale

images-3

Angelinu istimadu, apo como como cumpridu de legere custu contadu de caldanas de istadiale, ca no podet essere de foghile, bidu chi semus guasi a mesaustu.

Su nomene de s’affainadore  de s’attropogliu coriosu, mancari siat inventadu, m’ammentat su parentadu meu, essende chi propriu babbu si naraiat Dominigu Sale, cundimentu che-i sa salipa .

Si si fit agatadu, aiat  creschidu e fiorizadu mezus a geniu custu contu istravalatzadu, chi mi paret de l’intender, ca de siguru aiat nadu:

 “a mie salipa? Che sò averadu unu e ottanta e,… no mi nades nessi salipone, no m’azis istivinzadu in bida e bond’ammentades poi de degheset’annos chi sò mortu  e mi malghinades  su sambenadu in su mulineddu pro mi dare un’istivinzeddu de pagu contu.  Mi lu podiazis narrere chi fizis in gana de contos coriosos,  bos’aia tentu tottu s’istiu sezidos in carrela, notte e die, iscultende e …pisciados de su risu. Pro foltuna mia deo no so istadu né topu né mesu topu, ma fit topu giaju meu Giommaria e, gai ‘e totu est cumbinadu a frade meu Giommaria, pesadu pro su giaju e che a issu topu. Ma, topimines puru sind’agatat de tantas isceras.

 E deo puru, naro sa veridade, in vida apo topigadu, sò rutu e b’at chelfidu àschidu a m’aderettare, s’ischina mia si l’at ischidu… Un’oju che l’apo lassadu in gherra, in sa mezus gioventude, sa prima fiza m’est naschida comente Deus at cherfidu e, cando fit naschende su e ses fizos est morta muzere mia. Ma sa volontade de Deus s’abratzat sempre e gai apo fatu. Como però che sò ‘essende in cosas tristas, las’apo tentas inserradas sempre e mi che fuin propriu como? E poi no bi nd’at mancu bisognu ca gia nos connoschimus totu, e gia m’at intesu tota sa ‘idda cantende in poesia, mancari calchi ottava esseret bessida mesu topa, ca su topimine l’amus in ratza e no si ch’iscadenat mancu a fusilada; difattis  fit raru s’annu chi no si lu leaian puru sas arveghes mias. E tando gia  fit unu gustu a las curare cun creolina, chi su fiagu potente faghiat isturridare finas sa tzintzula. E cheriant curadas bene pro bi essire pius intrada, ca cheriat pagadu s’afitu a signorina Silvana, sa tia de cussa “neulina de canale” chi ‘essit in televisione. E lu cheriat pagadu ‘ene ca, no fit lanzina che-i sa neta, fit bene apianiscada e piena ‘e ciondolos, ugni longa che battu marruda e sempre lari tinta e chizi fata e, duncas, issa puru aiat ispesigheddas chi cheriant afrontadas e tocaiat de li dare su tantigheddu pro tirare ainnanti. No apo fatu fortuna ma apo immagnidu sa familia cumbatende annadas bonas e malas. Sa domo mia in Su Sassu, cun fizos mios e sa segunda muzere, fit sempre aberta e pronta  a  cumbidare amigos e parentes cun su chi si podiat.

 Tando sas campagnas fin populadas de zente sempre in movimentu e capitaiat chi bi ‘eniat puru calcunu pagu aggradessidu ch’in s’iscuja de fagher visita o de esser de passazu … Fin istranzos nodidos però, ca gighian sempre una sachetta a coddu e aian iscujas chi no fin iscujas e, tando, deo puru cun sas iscujas mias, tentaia de che los isvrunciare fintzas a s’istrejire ‘ene da-e domo, ma, calchi ‘olta , custos cun sa sachetta, m’an trampadu puru, e mi nd’abizaia su sero chi bi mancaiat calchi anzone. Ma… bonu proe lis fetat, mi sò campadu e totu.

 Dies bellas cando bi ‘eniat a m’agatare frade meu Giommaria, sempre pienu de imbentos noòs, de buglias e de bonumore; si no fit istadu chi fit topu aiat curridu cantu su primu e no l’aian tentu né in Martis e né in mercuris. Sa foltuna fit a pagu a pagu pro isse puru ma s’est balfidu cun tribagliu sou e –i cussu bastat e avantzat. Una ‘olta  unu compare sou, pius abbistu de a issu, li cheriat fagher faghere unu grande affare ca si fit cambiende sa macchina e li naraiat: compare Giommarì lassadebos cossizare, leadebos custa macchina già l’ischides chi est comente noa, l’apo sempre trattada ‘ene, mi dispiaghet de la ‘endere ma si la comporades bois est comente chi siat sempre sa mia, faghides un’affare, ponide mente a mie. E issu l’at nadu: azis rejone compà, bois sì chi cumprendides, no che deo tontu e bistontu, però, si deo puru tratto sa conca ostra, sa mia ite la ponzo a bugnu de abe? “

Fit bugliante, che a mie e totu, ma lassamus sas buglias Angelì, tenedi contu e in bona salude.MS

Commenti sono sospesi.

RSS Sottoscrivi.