“Sos cumandos de mama e sos bagliaroculos” de Anghelu de sa Niéra
A s’ipissa mama mi mandaiat a comporare su tucaru in piatta dae tia Maddalena.
Pro andare in piatta devio passare innanti a su palatu de su dutoreddu in ue abitaiat pure su frade chi fit calonigu. Meda boltas custu monsignore l’incontraio pighende dae cheija. Cando m’abboiait, mi frimmait e mi narriate:
- Narali a mama tua chi ti fetat bennere a chejia, allu chi non bi enis mai. Ammentadi chi si non benis a chejia ti che pijat su dimoniu-
- Bi l’ap’a narrere a mama chi non chrzo chi mi pijet su dimoniu-
- Ah! Ammentadi-aggiughiat- chi su dimoniu est feu e conchi ruju e si non benis a cheja ti che giughet a s’infferru.-
- Comente?-
- Ti che giughet a s’inferru!-
- L’ap’a narrere a mama!-
E custu fit su primu incontru.
S’àteru l’agataio in carrela de s’avvocadu, inue Carolu, Giuanninu e Antonicu giogaiant sempre a bagliaroculos. Deo mi firmmaio a los abbaidare poi mi naraint a ndasa de bagliaroculos e deo aio sempre sas busciacas pienas.
- E tando gioga cun nois Anghelè, mama tua già podet isetare-
E gai incominzaio su giogu, ma gioga chi ti gioga, su giogu non finiat mai e che passaiat s’ora immintighendemi de su cumandu.-
Una die aio bagliaroculos a furriadura e incominzo a giogare e a binchere. Fio cuntentu meda. Non faddio unu tiru. A unu zertu puntu propriu cando fio pesende su enuju pro poggiare sa manu e tirare cun su poddighe e s’indighe su bagliaroculu, m’arrivat custu ciaffu in cara e che fino rutu in terra. Mi giro pro abbaidare e chie ido? Mama ch’incominzat a mi brigare.
-T’apo mandadu a mi fagher tre cumandos: unu dae tia Maddalena, s’ateru dae Tarsilla e su terzu dae ti’ Antoni Pira in Municipiu e tue ti ses postu a giogare a bagliaroculos?
Narami como ite devo faghere. Ogni bolta est gai? Ohi istasera cando recuet babbu tou dae campagna, ti fato mazare comente mai! Ses perri conchinu, torra a domo chi poi faghimus sos contos-
Sos cumpanzos si ch’intraian’in domi issoro e bessit ti Ciccia. Ite b’at coma’-
-Comare mia non nde poto pius de custu fizu gai malu, no lu poto mandare a unu cumandu chi s’incontrat cumpagnia si ponet a giogare e s’immantigat de totu.-
-Comare mia, no lu naredas a mie. S’atera die mando a Tore a leare fae dae tia Pedrutza Saba e non torraiat pius, so essida a lu chircare a l’ischides in ue l’apo agatadu?
In carrela de caserma giochende a imbrestia cun d’uni fiottu de cumpanzos. E sa fae già l’aiat comporada, ma comente l’a posta in terra pro giogare, b’est arrividu s’ainu de tie Peppe Birraldu e a pagu pagu si che l’at mandiga. L’apo mazadu che basolu a su Mulinu de su bentu. Tres dies est istadu in su letu mimulende
-No lu fato pius.-
- Sos pitzinnos de oe comare Serefina mia, sunt disobbedientes cun totu chi naschent fizos de sa lupa-
- Già ad a benner su tempus de andare soldadu, azis a bider chi s’ischidana.-
- Ciau coma’ ciau che so preparende sa chena a Juanne.
- Ciau coma’ deo la devo incominzare, ista sera fae lardu!-