” In Paradisu cun tia Giorzia” de Anghelu de sa Niéra

Cabidulu XX. Su Paradisu.
Manu manu chi pigaimus in altu diventaimus lezzeros e unu entareddu dulche nos attiraiat sempre pius. Su Chelu, isconfinadu e coloradu de rosa, mandaiat unu profumu de eranu fioridu e sas animas prima, che puddones in d’un’arvure de mendula, s’aberiant e si serraiant che fiores. In zirculos semper pius mannos sas animas isijiraiant bestidas in tunicas como biancas che.i.su latte e pustis rosas. Sas caras fint totu giovaniles e totu sutta sos vint’annos, sas concas coronadas cun istellas lughentes e su movimentu issoro produiat una musica misteriosa chi ti trabassaiat su coro.
Guasi guasi non reconnoschio mancu a tia Giosia tantu fit bella e tando l’apo nadu:
– Innoghe s’istat bene de abberu cun custos profumos e custa musica. Mi sento lezzeru meda. No est chi nos podimus frimmare pro semper!-
Issa a mie:
-Como, Angeline’, abbaida in altu, semper pius in altu, in cussa lughe de chentu colores e de chentu notas musicales b’est Deus, criadore de s’universu, ma tue como no lu podes mirare si no comente in d’unu velu!
Abbaida cussa lughe chi li passat adaenanti in mesu b’est Gesus, su fizu chi pro salvare su mundu est diventadu che a nois, e poi, in giru in giru cussa lughe chi partende dae Deus e da Gesus illuminat totu su Paradisu. Cussu est s’Ispiridu Santu, sempre covacadu dae unu velu, ca tue non podes mirare ancora ca ses umanu siat puru in mesu a una lughe chi ti salvat dae sa morte.-
E deo:- Tata, deo cherzo restare semper innoghe e no bi torro a terra, mi piaghet troppu custa logu, custu profumu e custa musica. No, a terra no bi torro!- E issa a mie- Dà grascias a Deus chi t’at fatu pigare fina a su primu Chelu, sende umanu, e non fetas su maniosu, nd’as ancora de annos de vivere in terra e nd’as a espiare peccados. Non ses istadu nen ses unu santu e as a passare tantu tempus in Purgadoriu a ti purificare primmu de pigare e bistare innoghe!- E gai faeddende at cambiadu diretzione e semus incomintzados a falare peri sas istellas versu sa terra nostra. Deo manu manu mi so rattristadu e dae sos ojos mi essiant lagrimas chi pariant buttios dae sa funtana de Santa Giusta e gai mi so appidu in su letu meu cun sos capidales infustos dae sas abbundantes lagrimas succutende che unu pitzinneddu cando a s’improvisu sa mama che lu tenet lontanu dae sa titta. Fio disimperadu e meno male chi mi so drommidu e unu sonnu dulche m’at leadu e mi so bidu ancora in Paradisu. Cando mi so ischidadu fit tocchende mesudie. Ite tristura sos sonos de custu mundu paragonados cun sa musica de su Paradisu! Pro unu mese intreu mi so lassadu leare dae sa malinconia disizende su Chelu e pregaio a Tata, ma issa si che fit avviada pro semper e deo fio restadu ancora a battagliare in custu mundu chirchende de abbaidare su Chelu a s’avreschida e a sa calada de su sole. Totu bellu, naramus, ma in cunfromme a su Paradisu non est nudda, nudda de nudda, nada de nada comente narant sos ispagnolos. no isto bene e unu muntone de dolores mi rendent custa vida triste e isconsolada. Calchi allebiadedda sa dominiga cando ando a fagher sa comunione, ma poi, bessidu dae cheja, totu girat male in custu mundu de falsidade, de peccadu, de disfortuna mia e de s’atera zente. Non mi restat che pregare pro alleviare custa pena mia e non bido s’ora de morrer pro andare e mi purificare primmu in Purgadoriu e pustis a che pigare bolende in Paradisu cun sos amigs mios pro sos cales prego ogni die. Issos che a mie su Purgadoriu lu sunt fatende in terra chie c’un d’unu e chi cun ateru male.
Isperamus chi prima o poi totu custu finet e su chelu nos giamet pro su gosu eternu.

Commenti sono sospesi.

RSS Sottoscrivi.