Categoria : lingua/limba

Gesu est mortu pro sos pecados de sos ateros…e de sos mios – de Anghelu de sa Niéra

Maria Valtorta

S’ateru sero, bidu chi semus in chida santa, mi so dadu a leggere, sas visiones de sa mistica lumbarda, Maria Valtorta subra sa morte e passione de nostru signore Gesus.

Custa marture, paralitica pro tantos annos, paret ch’epat apidu sa grascia de ‘ider tota sa vida de Gesu, dae sa naschida de sa mama Maria finas a sa resurretzione.

Gai a pagu a pagu ap’iscomintzadu a leggere sa parte chi contat sa passione de Gesus dae s’oliariu de su Getsemani a sa morte. Leggende sas visiones, ogni tantu mi fuiat :

-S’iscuru, Nostru Signore, malaitu su pecadu!-

E gai leggende apo sighidu a Gesus in s’oliariu, chi naraiat:

– Babbu meu (Abbà, Padre) si custa agonia e morte e passione la poto cabulare faghela cabulare, ma si fatat su chi cheres tue e non deo!-

S’idet però chi su Babbu cheriat sa passione e morte, e tando li ‘eniat su suore de sambene, ca’ essende Deus bidiat in antis su chi deviat passare.

Sos apostulos chi deviant pregare su Babbu Eternu pro a issu, chi fint pius giosso, sempre in s’oliariu, imbetze de pregare drommiant che imbreagos e a nudda est servidu chi Gesus siat andadu tres bortas a los ischidare.

A bider custu sambene in cara, in conca in sos bratzos, deo in coro meu, naraio:

-S’iscuru Gesus, malaitu su pecadu!-

e Gai apo sighidu a leggere.

Ad unu tzertu puntu arrivit Giuda cun mala compagnia, si ch’illargat dae totu e cun duna cara faltza, li narat :

– Benapidu, Magistru!-

E si lu ‘asat. Basendesilu tota cussa canaglia ischit como chie est Gesus, fit de note e sa luna unu pagu si faghiat bidere e una pagu finiat covacada dae calchi nue- .

Gesus tando narat a cussos canes arrajulidos:

– Chie sezis chirchende? So deo Gesu de Nazaret!.

Comente narat gasi, sa canaglia ruet in benuju abucallotada. Tando Santu Pedru chi gighiat

un’ ispada segat s’orija a unu teracu de unu sazerdote. Gesus, leat s’orja e bi la torrat a postu. E a Santu Padru li narat:

-Ammentadi, chi chie ferit de ispada de ispada morit!-

Sos apostulos si dant a currere che prograbos e sa canaglia si che ‘etat che canes subra a Gesus chi no faghet nudda pro si difendere.

Tando lu leant li ligant sas manos a chintu e iscominzant a li leggere sa vida, a l’ispinghere, a lu leare a ciaffos, a lu leare a faladas de pes a sos benujos dae parte daesegus. Lu tirant e lu tortant dae una parte a s’atera e sos chi no lu giompent lu leant a corpos de crastu!

Deo, in coro meu naraio, s’iscuru, malaitos custos giudeos e guasi guasi mi ponio a pianghere tantu forte sa mistica presentat s’iscena.

Tirendelu e narendedeli de ogni colore lu gighent a su sacerdote Anna, e poi a Caifa.

Gesus istat guasi sempre mudu, ma cando rispondet tando calecunu de cussos isbirros lu leat a ciaffos, li tirat sos pilos longos de conca dae segus, li tirant s’arva.

E deo sempre, a sa muda, malaitos sos giudeos, malaitu s’isbirru, aba ite zente criminale.

E gasi sighio a leggere.

Lu gighent a Pilatu, su procuradore romanu, e custu l’interrogat e s’abizat chi Gesus est innozente e chi sunt sos sazerdotes chi lu cherent mortu, sa canaglia e sos isbirros faghent su chi l’ant cunsizadu. A sa fine cussu omineddu de Pilatu, pro cuntentare sa zente chi lu gheret in rughe, lu faghet leare a colpos de corrias ferradas a palas e a petorras e Gesus s’iscuru, mudu, e matzadu che peta in su tazeri. Li essit sambene da onzi parte de sa pessone! Pilatu lu faghet bidere a sa zente, lu cheret liberare pro sa Pasca, ma sa zente faghet liberare unu grande delinquente chi si naraiat Barabba.

Sa zente si ponet abboghinare a Pilatu: -A lu cheres cumprendere, romanu e paganu, chi cust’omine lu cherimus mortu e mortu in rughe, mi’ chi lu naramus a s’imperadore mi’!-

Pilatu, omineddu de nudda, iscominzat a timire e narat a sos soldados de li dare una rughe a Cristos chi che la gitet finas a su Monte Calvariu e :

– Inie lu ponides in rughe e non si nde faeddet pius de cust’omine. Anzi dademi unu isterzu de abba ca deo mi nde samuno sas manos, sa culpa no est mia ma de totu custa zente mandadalza.-

In cue si cheret sa zente, leat a Cristos, li ponet sa rughe a coddu, inue fit bisestradu, e che un’ainu iscominzant a l’iscudere chie a faladas de pes chie a crastu chie a ciaffos e chie li tirat sos pilos.

E deo, in coro meu, malaitos sos giudeos, malaita s’isbirraglia, ancu bos falet unu raju e bos trunchedas su coddu! E guasi guasi mi ponzo a pianghere.

S’atera parte de s’istoria già l’schides.

Sa Veronica dat unu pagu de allèviu a Gesus pulende.li sa cara dae su sambene, su Zirineu, sa mama, s’iscura, e sas santicas de Gerusalemme.

A su Monte Calvariu, l’ispozant e issu che anzoneddu, s’isterrujat in sa rughe e li fichint sos giaios

in sas manos e in sos pees, ma non bos naro àteru ca mancu bi la fato.

In coro meu nde naro de ogni manera a sa zente malintragnada, a s’isbirraglia, a sos sazerdotes, a sos fariseos chi ant sighidu Cristos pro si nde gosare cando l’ant postu in rughe.

Ancu bos falet unu raju chi bos setescet; chi s’abertzat sa terra e sos putos de s’inferru e bos che trajinet totu che trigu in sa mola!

Ohi Gesus meu, s’iscuru, cant’est istada mala cussa zente, pruite su Babbu Eternu no l’at betadu una bomba atomica a los bochire totu?

E pruite Gesus, prima de che ‘ogare s’ultimu alenu at dimandadu a su Babbu de los perdonare chi no ischiant ite fint fatende?

Daboi de aer finidu de leggere e de mandare frastimos contra totu cussa zente, isto mudu e pessamentosu.

Forsis s’anghelu chi mi gito a faca dae una vida, mi faghet:

– Ma ite ses nende? Tando ti ses ismentigadu chi as violadu totu sos deghe cumandamentos? Chi ses istadu visciosu in vida e as apidu in coro e in conca sos sete viscios capitales? Forsis t’ismentigas chi medas bortas pius che a Deus as amadu su pecadu? Forsis imbetze de amare su prossimu l’as atristadu? Ohi, ohi, e mancu male chi Cristos gai coment’at perdonadu totu cussa canaglia at perdonadu puru a tie, ca si non solu s’inferru ais meritadu, ma chentu via crucis!

Già, s’angheleddu meu, s’iscuru non mi narat faulas. Difatis in mesu a totu cussa canaglia mi pariat de connòschere meda amigos mios, est chi non bido ‘ene, si non finas deo mi fio reconnotu.

 

Gesus meu perdonade

Cust’omine pecadore

Su male ismentigade

E totu custu dolore

 

Ch’azis passadu pro a nois
Ch’amus sempre pecadu
Ponzende in rughe a Bois
Chi meda nos azis amadu.

 

Azis chèrfidu riscatare
D’Adamu e d’Eva su pecadu
Ch’ant fatu in su Giardinu
Imparade nos a amare
Deus chi nos at criadu
E su prossimu malandrinu.

 

 

 

 

 

 

 

 

Commenti sono sospesi.

RSS Sottoscrivi.