Categoria : lingua/limba, narrativa

“Sas Animas. Cabidulu IV: s’incontru cun tia Giosia, Tata mia.” de Anghelu de sa Niéra

So istadu paritzas notes chena pigare a su Campusantu, ma poi non bi l’apo fata.
Fini tochende sas duas de note dae su campanile de Santu Matheu e sa zente fit tota a roschida.
M’apo leadu su acchiddu e pianu pianu so faladu prima e pigadu poi in Caminu de Cunventu. Saludadu a Santu Piu, apo leadu su caminu chi gighet a su gantzellu de Campusantu chi custa borta fit serradu. Mi so frimmadu a pregare: “Animas santas de su Purgadoriu pregade pro a nois chi nois pregamus pro a bois chi Nostru Sgnore bos diat sa gloria santa de su Paradisu”. No aio mancu finidu s’ultima peraula chi dae sa Rughe de sas Animas bido bennere un’anima tota bestida de biancu, de unu biancu chi faghiat lughe lunare. Issa s’accurtziat a su gantzellu e narat:
-Anghele’ non mi connosches?- Li repondo:
-Beni, anima santa chi t’abaido bene in cara!- In su fratempus mi fato su sinnu de sa rughe e issa:
-Anghele’ non b’est bisognu, abbaida ene chi gia mi connosches.-
L’abbaido e la reconnosco est tia Giosia, sa tata mia, morta a 22 annos,
-Tia Giosia bella! Cantu so cuntentu de t’incontrare. E cantu istas bene cun custu estire longu e luminosu, aberimi su gantzellu, gai podimus faeddare mezus.-
Issa, tocat cun sa manu su gantzellu e issu s’aberit de peresse. Intro e chirco de abbratzare a tia mia, ma sas manos torran’ a mie. Issa mi narat subìtu:-Non mi podes abbratzare, ma mi podes abbiadare e podimus faeddare.-
Andat adainanti versu sa Rughe de sas Animas e si sezit accurtzu a sa Rughe e deo in s’angulu de su primu cuadru, a faccia a pare. Issa cun calma riende dulchemente incomitzat:
-Angelineddu meu bellu, e tando gia t’ammentas de tia tua, de tata tua. A t’ammentas chi so ennidu in collegiu a ti saludare cando apo lassadu custa terra? Mi so presentada in mesu a su campu de trigu de sas Coas chi babbu tou aiat semenadu, primmu de morrer! L’apo fatu pro ti dare isperas ca in cussas dies fisi disimperadu.
Poi s’anghelu accumpagnadore m’at postu subra sas alas suas e cun grande meraviglia mia mi c’at gitu direttamente in Paradisu inue mi fint isetende santa Giusta, cun sas cumpagnas suas, Giustina e Enedina, sant’Agnese e santa Lughia e pius bella che mai Nostra Signora de Cristu Risortu. Poi si sunt postos in fila, totu cuntentos Santu Giuanneddu e Santu Matheu e cantende cantigos celestes m’ana accumpagnadu innanti a Nostru Segnore Risortu chi poi m’at gitu dae su Babbu Eternu. A ti narrer su gosu chi apo proadu est impossibile, m’ana aggoltu che una reina nende “Custa est Giosiedda, sa pius importante carradore de abba de Idda,cun totu chi fit malaida a su coro, chi at passadu dies chena mandigare, issa naraiat sempre solu “ Siat pro more ‘ostru Nosru Segnore chi sezis mortu in Rughe!-
-Babbu Eternu at leadu un’istella e m’at nadu, innoghe podes giogare cantu cheres.
Poi apo idu a mama bella lughente, a giaja mia Antonia Farre, a bisaja mia Serafina Massidda. Totu nos semus abbratzados cun sos ojos lughentes. Angeline’ non benit a bene a ti narrer su gosu c’apo proadu.-
Dae cando aiat incomintzadu a faeddare sas lagrimas dae sos ojos mi falaint che s’abba dae sa funtana de Santa Giusta . Issa mi nd’abbaidait tota cuntenta e at leadu a narrer.
-Angeline’. gia t’as fatu onore grascias a Deu, ma gia ses istadu puru birbante e meno male chi ses torradu in sa bia de su chelu, si no fis andadu male de aberu. Tue non lu podes cumprendere cantu amus pregadu a Nostra Segnora chi fit addolorada pro a tie.
E gia l’as fatu cudda bella oratzione chi Lugi Ladu t’at pubblicadu in su situ sou. Tue non podes comprendere cantu s’est allegrada Nostra Signora! 
Comente s’est allegrada cando don Paulu l’at bestia solennemente in cheja cun cussu estire bellu chi l’at fatu s’istilista pius brava de Idda. Bois meda bortas non cumprendides cantu bos cheret bene sa Vergine Maria! E cantu Gesus e Issa bos suni affaca!-
Sempre pianghende l’apo nadu:- Tata gighe puru a mie in chelu!-
-Cussu non dipendet dae a mie, nebodeddu meu, ma dae su Babbu Eternu! Tue continua pregare a istare ritiradu e a pregare meda pro sos compaesanos tuos comente ses fatende. Prega subratotu s’Addolorada chi gia l’sichis cantu at suffridu s’iscuredda cando at bidu a su Fizu sou in Rughe! Primmu de essire dae cheja cando andas a la saludare,Issa s’ind’allegrat meda. Ogni borta chi li faghes cantones ,su matessi.-
Fit passada un’ora e su campanile at tocadu sas tres e Tata tando m’at nadu:
-Como devo andare, Angeline’, chi enit mama tua a ti leare e a serrare su gantzellu. Prega meda pro a issa e pro babbu tou. Primma o poi ana e bennere in Paradisu, chi pregamus puru nois pro a issos.-
Tata, m’at abbaidadu bene in sos ojos e deo l’apo giamada pianghende cando at leadu su olu. Poi est bennida mama e m’at nadu: -Fizu me’ a l’ischis chi ses atrividu, tue non imparas mai, ma s’idet in Chelu ti cherent gai.- M’at accumpagnadu a su gantzellu, l’at serradu, m’at mandadu unu asu e est isparida issa puru.
E deo pianghende, sorres e frades mios, so faladu in caminu de Cunventu, so passadu in Carrela Longa, apo leadu sa carrela de Santu Giuanne e so torradu a domo chena chi muzere mia s’indesserat abista. De pius non bos poto contare.

Commenti sono sospesi.

RSS Sottoscrivi.