Categoria : versos in limba

“Carignos” de Giuseppina Schirru

Carignos faghet su ‘entu

chi passende asciuttat su piantu
e fruscende furat disizos
pro los giughere in chelu.
Carignos
faghet su sole
cando diligu abbellit sa die
cun lughe e colores de ispantu
ischidende sa terra drommida.
Carignos
faghen sas nues
chi fuidittas inghirian su sole
gioghittende e cambiende s’umore
cando furan segretos antigos.
Carignos
faghet su mare
iridadu manteddu ispumosu,
misteriosu ispiju fittianu
chi ojittende rilughet.
Carignos
cantende nos faghet
s’aera nuscosa de bonu
e d’onzunu chi retzit su donu
est cuntentu.
Carignos
faghen sos fiores
dilicados friscos e bellos,
de sa terra raros gioiellos,
la trapuntan de milli colores.
Carignos
chelu e terra cun su mare
regalan generosos dende vida
e rinnovende isperas,
che mamas amorosas nos abbratzan.
Carignos raros
pro su ‘etzu solu
chi cun oju lughidu de rimpiantu
in perra de janna imbarat suspirende
e ringrasciende a Deus donzi mamentu,
ammirat ammajadu su criadu.

 

2 ^ Prèmiu Literàriu  Osile  2012

Commenti sono sospesi.

RSS Sottoscrivi.