Su Paba Beneitu XVI, betzu e malaidu, lassat sa ghia de sa Cresia pro s’eletzione de una paba pius zovanu e forte de Anghelu de sa Niéra

Beneitu XVI

Su Paba, Beneitu XVI, lassat su tronu de Santu Pedru ca li pesant sos annos e siguramente est puru malaidu. Custas cosas las podimus cumprendere nois chi no che semus imbetzende. Issu at nadu chi pro guvernare sa Cresia bi cheret pius fortza fisica e coraggiu. Pro a mie at fatu bene e cun s’elegantzia e signorilidade chi at sempre dimostradu in totu sa vida sua. Tzertamente sos dispiagheres chi lis ant dadu sos prideros, paritzos piscamos e pius de unu cardinale e tzertas concas de ou de cristianos, ammitimus fina su populu cristianu ch’est diventadu a pagu a pagu revessu, apostata, e criticaiolu l’ant copidu a su coro. Meda de a issos, ismentighende chi sunt partes de sa Cresia santa cattolica apostolica e romana, non faghent che narrer male de su Paba. Non bastat chi semus pecadores e pecamus a onzi passu chi ponimus, amus su coraggiu de nond’essire finas dae su masone de Cristos pro narrer male de su Paba ca diat esser tropu ricu, tropu estidu de oro:unu fiotu de ballas chi no istant ne in chelu ne in terra. Pensade chi zente meda, puru istudiada, no ischit distighere su filu indorardu dae s’oro e tando cando ident lutzigare sa mitria o sas bestes liturgicas la leant pro bestes de oro. Meda bortas apo devidu ispiegare a tzente lega e istudiada chi una cosa est su filu e una cosa est s’oro, ma deo naro chi puru si ant esser istadas de oro Deus meneressit s’oro e onzi bene pretziosu chi at fatu in cust’universu mannu. Su fat’istat chi cando unu est conchi boidu o de malanimu no bi sunt peraulas a bi lu fagher cunprenderee tando si ch’andent a sas caldans de s’Inferru, anima mia libera! A onzi modu, torrende a Beneietu XVI, devimus reconoschere ch’in sos annos chi at tentu su timone de sa Barca de Santu Pedru at passadu tempestas de onzi manera: sa denuntzia giara e tunda de su chirigos pedofilos, de sos teologos istravagantes, de sas natziones chi ant abbandonadu in totu sa fide catolica, apostolica romana che sa Germania, sa Franza, sa pius apostata, su Belgiu e ateras natziones. Cun sas entziclicas Beneitu XVI at faeddadu giaru nende de custu mundu tecnologicu ch’est perdende sos sentimentos umanos e cristianos, at denuntziadu su fatu chi onzunu si faghet sa legge morale a conca sua, faeddende de soggetivismu eticu e de relativismu, puru a cussa conca tosta che.i. sa pedra de cussu imbumboinadu de Umberto Eco, su maccarrone internatzionale ch’amus in Italia e chi si che podet betare puru dae sas turres de Bologna, sempre anima mia libera! at nadu cosas contra su Paba chi sun dignas de unu cochi macu O a cuss’ateru conchi boidu de Eugeniu Iscalfari chi si creet Paba e Babbu Eternu, cand’est solu unu giornalista miliardariu chi no ischit mancu ue ch’etare su inari balanzadu cun faulas e fauleddas como chi si s’est acurtziende a sa morte.

Cust’omine chi est diventadu Paba a 78 annos at fatu 21 viaggios apostolicos internatzionales, at incontradu milliones de omines e de feminas, at faeddadu a su mundu intreu meda bortas. Cando l’ant eleggidu at nadu ” So un oberaiu in binza de Nostru Segnore” e gai at fatu dae prideru, professore in Telogia, piscamu e cardinale. At trabagliadu pro tantos annos cun Giuanne Paulu II, si podet narrer chi est bistadu su bratzu drestu sou, ca cantu Giuanne Paulu fit istudiadu in Filosofia, Beneitu XVI l’est in Teologia.

Nois semus meda dispiaghidos pro custu abbandonu dolorosu,intamen semus cuntentos chi unu Paba, finas ritirendesi pro si preparare a sa vida eterna nos dat s’esempiu chi totu at una fine e cando no bi la faghimus pius a fagher su dovere nostru nde devimus faghere a mancu.

Le dichiarazioni del Papa ai cardinali

vi ho convocati a questo Concistoro non solo per le tre canonizzazioni, ma anche per comunicarvi una decisione di grande importanza per la vita della Chiesa. Dopo aver ripetutamente esaminato la mia coscienza davanti a Dio, sono pervenuto alla certezza che le mie forze, per l’età avanzata, non sono più adatte per esercitare in modo adeguato il ministero petrino. Sono ben consapevole che questo ministero, per la sua essenza spirituale, deve essere compiuto non solo con le opere e con le parole, ma non meno soffrendo e pregando. Tuttavia, nel mondo di oggi, soggetto a rapidi mutamenti e agitato da questioni di grande rilevanza per la vita della fede, per governare la barca di san Pietro e annunciare il Vangelo, è necessario anche il vigore sia del corpo, sia dell’animo, vigore che, negli ultimi mesi, in me è diminuito in modo tale da dover riconoscere la mia incapacità di amministrare bene il ministero a me affidato. Per questo, ben consapevole della gravità di questo atto, con piena libertà, dichiaro di rinunciare al ministero di Vescovo di Roma, Successore di San Pietro, a me affidato per mano dei Cardinali il 19 aprile 2005, in modo che, dal 28 febbraio 2013, alle ore 20,00, la sede di Roma, la sede di San Pietro, sarà vacante e dovrà essere convocato, da coloro a cui compete, il Conclave per l’elezione del nuovo Sommo Pontefice.Carissimi Fratelli, vi ringrazio di vero cuore per tutto l’amore e il lavoro con cui avete portato con me il peso del mio ministero, e chiedo perdono per tutti i miei difetti. Ora, affidiamo la Santa Chiesa alla cura del suo Sommo Pastore, Nostro Signore Gesù Cristo, e imploriamo la sua santa Madre Maria, affinché assista con la sua bontà materna i Padri Cardinali nell’eleggere il nuovo Sommo Pontefice. Per quanto mi riguarda, anche in futuro, vorrò servire di tutto cuore, con una vita dedicata alla preghiera, la Santa Chiesa di Dio.
Benedetto XVI

Commenti sono sospesi.

RSS Sottoscrivi.