Benide a l’adorare di Nino Fois

Rappresentassione  sacra  de Nadale leada dae sa Sacra Iscrittura

PERSONAZOS

Boghe de Deus

Boghe de Adamu

Boghe de Eva

Zaccarìa

Lisabetta

Maria

Anna

Zuseppe

Unu pastore

Sos tres Res :

FORA DE CAMPU:

BOGHE DE DEUS, DE ADAMU E DE EVA

DEUS         Adam!… Adam!… Adam, e inue ses?!…

Adam, e inue ses?!…

ADAMU    Inoghe so, Deus Meu!…

Inoghe, intuppadu in su padente

ca apo frittu e m’impudo de esser nudu…

Apo s’astrau intro de sos ossos

e in sas venas

m’est currende sa traschìa…

DEUS       E comente custu frittu?!…

E comente t’impudas de esser

nudu?!

Ell’e comente t’apo fattu eo?

Non t’apo fattu nudu?

…Tue non m’as postu mente!…

Tue as mandigadu su fruttu

preubidu!

ADAMU    Issa mi l’at dadu!

Sa fémina chi m’as accostazadu!

E ite neghe nd’apo eo?!…

DEUS         Ell’e de chie est sa neghe? Sa mia est ?!… T’apo dadu sa libertade

pro seberare su bene dae su male

e tue as fattu su chi as chérfidu

sena rispettare sa voluntade mia!…

ADAMU Tue mi l’as accostazada

cussa malassortada…

DEUS        E tue ti ses ismentigadu

de su chi t’aia cumandadu eo!

Issa at sa neghe sua e tue sa tua!

Eva!

EVA          Tenzo frittu, Segnore!

Unu frittu chi non resesso a poderare!

Mi so affianzende cun sos pilos

ma non bi la faghent

a mi catzare s’astrau dae sos ossos

e-i sa traschia dae sas venas!

… E mi nd’impudo a mi resentare

ca non so bestida…

DEUS        Frittu e impudu…

Custas non sunt cosas chi connoschisti…

… E ite m’as cumbinadu!?…

Tue as leadu de su fruttu   preubidu, nd’as mandigadu

e nd’as dadu finas a Adamu…

EVA                   Deus Meu, sa neghe no est sa mia…

Una colora mi l’at nadu e deo, pro timória,

apo fattu su chi issa m’at nadu…

DEUS       Cussa colora

fit su dimóniu maleìttu

e tue l’as postu mente!

Tue e-i su cumpanzu tou Adam.

E dae oe ambos duos

azis a cattigare sa terra

chi, pro neghe bostra,

at a esser malaitta

e ant a brotare ispinas finas in sos fiores.

Tue, Adam, pro sustentare a tie

e-i sa zente tua, as a peleare sa vida arreminzende che-i sos pegos in pàsculu siccu e, die pro die t’as a suerare su pane.

Sa colora s’at a lassinare in terra

pro sempre e una Fémina l’at a ischitzare sa conca e bois andade pro totta vida peleende pro campare fin’a morte

ca a morte bos cundenno!

A bois, a fizos bostros

e s’erentzia bostra.

Tue, Eva , as a dare fizos

cun dólimas mannas

e gai los as a pesare

finas a cando no at a benner

su Servadore a bos abberrer custas giannas chi bos so serrende.

ZACCARIA

E  nde sunt colados bellos annos !

Barantamiza !

Barantamiza annos che sunt colados dae sa prommissa a sa bénnida de su Messia !

E deo ap’àpidu sa fortuna de leare parte a sa lómpida de su tempus finas si non b’apo crétidu sena proas…

In su témpiu fia sa die offerinde sa timanza a Deus Soberanu.

Deo, ùmile satzeldote, intradu in tempus e cojuadu cun duna fémina istóiga.

Sempre aia disizadu de aer unu fizu…

Deo e-i sa fémina mia, ma pro largos annos non b’at àpidu mediu perunu.

Sa die, propiamente cando fia fattende su dovere in su témpiu, si m’est appresentadu un’anghelu de su Segnore a un’ala de s’altare.

Timória manna m’at leadu ma s’ànghelu m’at nadu: “ Non timas, Zaccaria, su chi at disizadu totta vida, Deus Bonu ti l’at accansadu: muzere tua t’at a dare unu fizu chi as a giamare GIUANNE.

Nd’as a gosare tue e medas pro custu naschimentu ca custu piseddu at a esser mannu a cara a Deus. No at a buffare binu e ne àteros licores e at a esser pienu de Ispiridu Santu dae intro de sas intragnas de sa mama.

Isse ch’at a torrare sos fizos de Israle a su Deus insoro. Isse at a approntare su pobulu pro sa bénnida de su Messia.”

Eo non b’apo crétidu nèndeli chi fia betzu eo e finas sa fémina mia.

S’ànghelu, tando, m’at nadu chi isse fit Grabiele, imbiadu dae su Segnore pro custu nùntziu e chi pro no aer crétidu a sa peràula sua mi esseret mancadu su faeddu fin’a sa die de sa nàschida de su piseddu.

Àteru sinnu amus àpidu, deo e-i sa fémina mia, cando est bénnida a visitare a Lisabetta sa sorrastra Maria, fiza de Anna e de Giuachinu.

Elisabetta fit in ses meses e-i su piseddu, comente est arrivida sa tia at brincadu in sas intragnas de sa mama.

Sa fémina mia tando at connotu in sa sorrastra sa mama de su messia e l’at nadu:

LISABETTA

“Beneitta ses tue intro de tottu sas féminas e beneittu est su fruttu de sas intragnas tuas. E ite merìtu nd’apo eo chi sa mama de su Segnore benzat fin’a domo mia? Mi’, su piseddu, comente ses intrada, s’est siddidu intro de a mie.

E abbiada a tie chi as crétidu a sa peràula de Deus.”

ZACCARIA

, tando Maria, a boghe alta e giara, comente cantende, at isoltu a s’aera custas peràulas:

MARIA

“Magnificat s’anima mia su Segnore

e si nd’allegrat s’Ispiritu meu in Deus salude mia.

Ca at sebestadu s’umilidade de s’anchilla sua

allu chi pro custu a biada m’ant a narrer tottu sas zenerassiones.

Ca a mie m’at fattu cosa manna

su chi est potente e santu est nomen sou

E-i sa misecordia sua dae zenìa a zenìa

subr’e sos chi lu timent

Sa fortza at manizadu de su bratzu sou

ch’at isantiadu sos superbos in sos sentidos de su coro issoro

Nd’at faladu sos potentes dae sa sea

e alabadu at sos umìles

At acculumadu de benes sos famidos

e-i sos riccos ch’at dispacciadu a manos bóidas

At amparadu a Israele servidore sou

ammentendesi de sa misericordia sua

Comente aiat imprommissu a sos mannos nostros,

a Abramu e a su sèmene sou in sos sèculos”

ZACCARIA

Comente est nàschidu fizu meu, Giuanne, a mie m’est torrada sa peràula.

E accó chi Maria e Zuseppe, su maridu, tuccant a Bellem pro ponner mente a sa leze de Roma chi cheriat chi onzunu si esseret assentadu in su logu de nadìa.

Su Messia fit a proa a nascher.

Anna, sa mama de Maria, sa onnamanna de su piseddu, at imbaradu in domo sua, in Nazaret, oriolada pro sa fiza chi si deviat illierare.

ANNA

Deus Soberanu Onnipotente,

Deus de sos Mannos Nostros,

Deus de Abramu, de Isaccu, de Giacobbe,

Deus Liberadore e Amparadore de su póbulu tou,

Deus Mere de sa Terra e de sos chelos,

de su mare e de sos bentos,

de sos montes e de sos rios,

de donzi vida chi est in terra, in abba, in aèra,

Deus de paghe e de amistade,

de miserigórdia e de  zustìssia,

Deus de sa lughe, de su sole,

de sa luna e de sos isteddos

sena numeru,

Deus Meu, umìle anchilla

che pedra liddìa

in s’abba curridina

de sa Grascia Tua,

pro giompare su riu a s’àter’ala

m’as seberadu…E pro cuss’est chi no apo patidu

sas penas de su partu.

Accomi inoghe, torra,

Deus Meu,

a ti dare su chi emmo

pro chi sa voluntade tua siet fatta.

Custa fiza mia

dae s’Amore Tou seberada,

intrego a Tie

che anzonedda pretziada,

innossente e pura

pro chi su Fruttu siet Su chi cheres Tue in sa sabidorìa Tua Soberana.

Pro more de sa leze de sos ómines

cun Zuseppe s’est tuccada,

ràida manna, a Bellem,

Terra de sos mannos.

E deo so inoghe

oriolada ca so mama,

cun s’afficu de s’amparu Tou.

Gai at Chérfidu

su Segnore Soberanu.

E gai siet.

Sa manu sua est segura

e sena fine est sa bonidade

e sena làcanas sa miserigórdia.

“At a nascher unu fizu…”

Gai at nadu s’Ànghelu a fiza mia

“ e l’azis a ponner Gesus,

chi tiat cherrer narrer : Deus cun nois “

Coro de mama, fiza mia!…

Tott’issa at fattu,

incoraggida dae s’Ànghelu de su Segnore,

at ingrusciadu sa conca e at nadu chi “emmo”

cunfromma a sa voluntade de Deus.

… E Zuseppe!…

Omine santu, Zuseppe!…

Isse puru

a sa muda at ingrusciadu sa conca

a su chi Deus at chérfidu.

Como sun ambos duos fora de domo

pro ponner mente a sa leze

e pro fagher sa voluntade de Deus.

Su Segnore at a abberrer sas alas suas subra de issos

ca lu sérvinint cun fide.

ZACCARIA

E naschidu est finas su Messia, in Bellem, in duna corona de pastores e Maria, sa mama, l’at accollocadu intro de una mandigadorza ca no aiat bàntzigu.

MARIA CANTAT SU NINNIDU

Anninnia anninnare

ti cherìa pasare

anninna anninna

Pasare ti cheria

drommi sienda mia

anninna anninna

Sienda mia de oro

m’as alluttu su coro

anninna anninna

M’as alluttu de fiama

drommi fizu de mama

anninna anninna

Drommi de mama fizu

geniosu che lizu

anninna anninna

Che lizu geniosu

ti siat sa vida gosu

anninna anninna

Gosu sa vida siat

sa fortuna ti riat

anninna anninna

Ti riat sa fortuna

pàsadi cun sa luna

anninna anninna

Cun sa luna ti pasa

drómmidi fin’a crasa

anninna anninna

Drómmidi fiore meu

Gesus Fizu de Deu

anninna anninna

(BOGHE FORA DE CAMPU)

Accò in chelu un’istella lughìda

e pius de sas sorres est riende:

a tottu s’Univressu paret nende:

“In sa terra torrada est sa vida”!

In s’istella una lughe bianca nida

da’ sa mandigadolza risplendende

allùghet sos ànghelos cantende:

“Gloria a Deus e paghe infinida”

Tuccan sos pastores, poverittos:

giughent in manos sas penas insoro.

A su Pitzìnnu dae chelu faladu

àteru non li podent aer dadu…

Isse ch’ischit lègger in su coro,

sos pastores iscaldit, chi fint frittos.

SU CONTU DE SOS PASTORES

(intrant sos patores)

S’ama fit chenadorzende.

Innida fit s’aera e-i sos isteddos

fint pioende prata mìscia a lentore.

Sos piccarolos fin tinniende

a tinnu continu che-i sas arveghes,

conchibàscias,

fint paschende pàsidas e sulènas.

A cando, tott’in duna,

si paret dae s’ala de Bellem,

unu bulione de ambaghe bianca

giutta dae sa frinighedda

de su notte.

Non bi ponet meda

a s’accurtziare a nois.

Si frimmant sos piccarolos de tinnire

e-i sos canes restant inconados.

Sa nue de ambaghe leat a si partire

in nuittas chi manu manu leant fromma: ànghelos sunt!

Ànghelos falados de su chelu.

Nos inghiriant cantende

cun boghe melodiosa:

“Glória a Deus

in su pius altu de sos chelos

e paghe in terra a sos ómines

de bona voluntade.

Ponìde fattu:

In duna corona azis a bider,

una criaduredda in sa mandigadorza,

sa mama a un’ala

e-i su babbu a s’àtera:

est su Messia !

su Salvadore

promissu dae Deus

e chi bois

sezis isettende dae semper!…

… E tuccadu amus,

cun sas féminas e cun sos parabenes.

E, propiamente

comente aiant nadu sos ànghelos,

amus agattadu sa criaduredda

in sa mandigadorza,

inter sos pegos

chi teniant caldu su logu.

A un’ala e a s’àtera,

sa mama e-i su babbu

chi nos ant retzìdu

cun bonas maneras

e atterettantu ant atzettadu

sos parabenes chi che l’amus giuttu.

Cando sas féminas

si basaiant sa mama de sa criadura

e li daiant su “MAMA DICCIOSA”,

issa torraiat gràtzias

piùs cun sos ojos

chi non cun sas laras.

In cussa grutta

tottu nois

amus leadu sentore de chelu.

ZACCARIA

E no ebbia sos de sa cussorza sunt andados a sa grutta a adorare su Messia, ma dae tottu su mundu nd’est bénnida de zente.

Finas sos res de sa terra si sun móvidos a visitare e a adorare su Segnore

SOS TRES RES

1° – S’istella sua amus bidu in oriente e bennidos semus a l’adorare

A su re Erode nos semus presentados pro nos inzitare su logu inue deviat nascher su Messia ma isse de mala carena e malamente inchizadu nos at nadu de torrare a sa regia sua torrendennòche a sas terras nostras

pro li narrer de pretzisu su logu

chi fimis chirchende ca finas isse

esseret andadu a adorare su re pitzinnu.

2°  –  Un’ànghelu, ma però, amus bidu tottos tres in su sonnu chi nos at avvértidu de non passare a inue Erode ca fit chirchende su Piseddu pro lu bocchire.

3°  –  Pro nos che torrare amus a leare un’àtera filada.

Sos parabenes nostros sunt:

s’oro pro sa dinnidade reale de Gesus;

sa timanza pro l’adorare ca est Deus;

sa mirra chi est s’indìcu de sa dinnidade satzerdotale e de sa sufferéntzia.

ZUSEPPE

Finas a mie est bénnidu un’anghelu in su sónniu e m’at nadu de leare a Maria e su Piseddu e fuire attesu in Egitto ca Erode cheret bocchire sa criadura.

E, diffattis semus prontos pro tuccare.

PREGADORIA DE ZUSEPPE

Deus Soberanu Onnipotente,

a mie, umìle mastruàscia

as seberadu

pro amparare a fizu tou

nàschidu dae sas  intragnas

de sa Fémina mia,

de custa criadura tua

chi as chérfidu preserbare

dae su primu peccadu de s’umanidade.

E deo, cun custas manos corriatas

dae su tribàgliu,

comente fatto a carignare

cust’angheleddu dae chelu faladu,

a lu leare a palas, Segnore…

Ma, si tue lu cheres e mi lu cumandas,

at a esser un’àteru “emmo”

a sa fide chi mi das

finas si de custu assuntu

no isco cantu nde so dignu.

Cun s’aggiudu Tou,

Deus Soberanu,

ap’a esser amparu  e ghia de ambos duos :

mama e fizu, pro more Tou

si custa est sa voluntade Tua Santa.

So intrende in tempus ma,

si cheres Tue,

eo so prontu

a mi fagher babbu in terra

de fizu Tou Divinu

finas a cando

no at a aer sas fortzas

de caminare dae perisse

in custu mundu iscameddosu e iscuru.

E Isse at a esser sa lughe de su mundu,

su sale de sa terra,

s’abba cristallina pro sa zente sidida.

Abba de vida nos at a dare

pro nos attonare

de s’Ispiridu Tou,

Babbu Onnipotente Soberanu.

B’apo a ponner tottu sas fortzas

de su corpus meu e de s’anima mia

ca a fagher su chi cheres Tue

est unu giuale dulche

finas si pesosu.

Su piseddu at a imparare su chi isco deo

pro chi iscat ite est tribàgliu e pelea.

E deo, imparende a Isse,

cantas cosas apo a imparare!

Deus Soberanu Onnipotente,

fatta siet sa voluntade tua

dae como fin’a sa morte.

INTREGU

(Nostra Segnora intregat su Fizu a su mundu)

Allu in bratzos mios su Messia:

che a nois est criadura su Criadore.

Nàschidu est in su frittu, in sa traschìa

pro dare a sos òmines s’amore.

At a passare vida in tribulìa,

at a patire penas e dolore,

at a suffrire cust’Anima mia,

at a morrer in rughe cun rigore.

At a lassare a nois un’eréu

pérdidu pro sa neghe de su peccadu,

pecchende cun superbia contr’a Deu.

Ammentemunnos su chi nos at nadu:

“Donzunu in custu mundu est frade meu”

… Cun sa morte sa vida nos at dadu.

(BOGHE FORA DE CAMPU)

Notte iscura, muda,

no ischimuzu de feras,

non boghes in s’istérrida alva.

Sos isteddos sunt pianghende

làgrimas de astràu.

S’aèra in mudèsa

càntigu est cantende

soberanu,

in s’àmina l’intendo.

Torrat Nadale.

Falat dae chelu

in chéjas lughìdas,

in piàttas e carrelas

a festa tramunadas,

in domo de su riccu

dae saràu incoronada,

inoghe, igùe…

inue bi ses tue

cun sa bértula piena…

Eàllu,

trazende pes,

che pedidòre

cun s’umbra sua

est avantzende…

Non b’at in ziru un’animale:

nottèsta est Nadale.

Isse est torrende

sena saccu,

sena pane,

frunidu ‘e penas:

su dolore

si l’idet in su chizu.

Est Nadale,

sa festa tua, Fizu…

Sa festa de su perdonu e de s’amore,

sa festa de su dolore,

sa festa de su tribagliu

sueradu santamente,

sa festa de sa zente

sidida de paghe,

festa de òmines

de bona voluntade.

(BOGHE FORA DE CAMPU)

Si esseres naschidu in terra mia

finas inoghe in sa mandigadorza

t’aìmis postu sos de sa cussorza

chi passan sa vida in tribulia.

Si esseres naschìdu in terra mia

ch’aimus dismittidu sa resorza

in manu pro leare messadorza

a messare laores a porfìa

Si esseres in terra mia naschidu

a pes tuos sas malas bideas

aimis postu pro nos mezorare.

Sos Sardos tando aèren vividu

sana sa vida e sena pelèas

pares cun pares pro nos rispettare.

F  I  N  E